Ziek maken of opbranden, we doen het zelf...
En dat doen we volledig onbewust. Er zijn soms fysieke, emotionele en mentale aspecten in ons leven, die wij liever niet willen aankijken. Vaak, omdat deze van ons rationele ''ik'' niet mogen bestaan. Of simpelweg, omdat deze aspecten niet meer samen gaan met de eisen van onze omgeving. Soms geven wij meer om anderen dan om onszelf. Sterker nog – wij creëren allerlei manieren om juist niet onszelf te zijn. Door omstandigheden, situaties of gebeurtenissen in ons dagelijks leven lijkt dat de beste manier… niet waar? Met als gevolg – stress, uitputting, sleur, onvoldaan gevoel, angst, fysieke klachten, een burn-out en depressies. Dit gebeurt zo vaak dat ik mij steeds vaker afvraag hoe dat kan. Hoe kan het dat mensen onbewust zo ver kunnen gaan in hun strijd. Zo ver dat zij er letterlijk bij neervallen en geen uitweg meer zien…
Het antwoord is complexer dan het op het eerste gezicht lijkt. Onze samenleving heeft een bepaalde norm geïntroduceerd, waarin successen en prestaties als ‘het belangrijkste’ worden beschouwd. We worden gedefinieerd door wat we doen, wat we hebben bereikt en hoe anderen ons zien. Onze eigenwaarde wordt vaak gemeten aan de hand van deze externe factoren.
Hierin schuilt echter een gevaar. Als we onze identiteit verbinden met deze externe factoren, raken we verdwaald in een doolhof van verwachtingen. Verwachtingen van de ander. We raken verstrikt in een cyclus van streven naar meer, beter en groter, soms ten koste van ons eigen welzijn. We negeren onze innerlijke signalen, omdat we geloven dat we door moeten gaan, ons niet moeten aanstellen. Ongeacht de risico’s.
Maar, er is hoop. Het besef dat er een disbalans is, is al een cruciale eerste stap naar verandering! Eenmaal bewust van onze stress en patronen en de pijnlijke consequenties, komt uit eindelijk ook de kracht om te kiezen voor een andere weg. Een weg van zelfzorg en zelfreflectie. In plaats van jezelf te verliezen in de verwachtingen van de buitenwereld, is het mogelijk om een diepere verbinding met je ware zelf te vinden.
Dit betekent niet dat je al je verantwoordelijkheden moet opgeven of je ambities moet laten varen. Het betekent wel dat je een evenwicht vindt tussen wat de wereld van je vraagt en wat je zelf nodig hebt. Door te luisteren naar je lichaam, je emoties en je gedachten, kun je beginnen met het bouwen aan een leven dat zowel bevredigend is voor jezelf als voor de mensen om je heen.
Het is nooit te laat om te kiezen voor jezelf. Ongeacht waar je nu staat in je leven, elke dag biedt een nieuwe kans. Het vergt moed, doorzettingsvermogen en soms professionele begeleiding. Maar weet dat het mogelijk is om een leven te leiden dat in balans is, waarin je authentiek bent en je elke dag kunt opstaan met een gevoel van voldoening.
Liefs, Ania